کد مطلب:270658 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:252
معنای لغوی حجت
بل از ورود به بحث، لازم است معنای حجّت و انواع آن بررسی شود و حجّت خاصّی كه مورد نظر است، بیان گردد. حجّت در لغت، از «حجّ» به معنای «قَصد» اخذ شده، و بر وزن فُعله، چون لُمعه و لُقمه می باشد و به معنای چیز مشخص و دارای حد و مرز است كه برای اثبات مطلوب و بیان مقصود و دفع عُذر استفاده می شود. بنابر این «حجّت» هم حدود و ثغوری دارد و هم برای ارائه طریق روشن از آن استفاده می شود.
حجّت همیشه دو طرف دارد; «له» و «علیه». دارنده حجّت برای اثبات مطلوب خود به چیزی چنگ می زند كه برای مخاطب، از بین برنده عذر و علیه او خواهد بود. حجّت هم سو با كلماتی چون: دلیل و برهان است.
«مَحجَّة» به راه روشن و مستقیمی می گویند كه برای آن حجّت آورده شده، مطلوب و مقصودی است كه برای رسیدن به آن از حجّت استمداد شده، تا آن ها كه طالب راه هستند، از پرتو حجت، رسیدن را، و آن ها كه پذیرای حجّت نیستند، تیه و سرگردانی را پاداش گیرند.
حجّت همیشه دو طرف دارد; «له» و «علیه». دارنده حجّت برای اثبات مطلوب خود به چیزی چنگ می زند كه برای مخاطب، از بین برنده عذر و علیه او خواهد بود. حجّت هم سو با كلماتی چون: دلیل و برهان است.
«مَحجَّة» به راه روشن و مستقیمی می گویند كه برای آن حجّت آورده شده، مطلوب و مقصودی است كه برای رسیدن به آن از حجّت استمداد شده، تا آن ها كه طالب راه هستند، از پرتو حجت، رسیدن را، و آن ها كه پذیرای حجّت نیستند، تیه و سرگردانی را پاداش گیرند.